Logo dark variant
Սեղմեք Enter՝ որոնման համար կամ ESC՝ փակելու համար
«Ես միշտ սիրել եմ իմ ցանկացած կարիք հոգալ ինքս: Ես թույլ չեմ տվել ինձ սիրահետողները նվերներ անեն, նույնիսկ մեքենա եմ նվեր ստացել՝ բավականին թանկարժեք, անգամ ինձ տուն են առաջարկել նվիրել: Այսինքն, եթե ես տեսակով այսպիսին չլինեի, ես հիմա մի քանի բիզնես կունենայի, տներ կունենայի: Որդուս խոստացել եմ, որ 4 տարվա ընթացքում, տնտեսելով ձեռք կբերեմ մի փոքրիկ հողակտոր, 2 հարկանի տուն կկառուցենք, լողավազան կունենանք: Դա ինձ համար անհասանելի երազանք է այս պահին: Բայց դա իմ տեսակն է, ես եմ որոշել, որ այսպես պիտի ապրեմ: Ես իմ սկզբունքներին չեմ դավաճանել, մերժել եմ բոլոր կողքից եկող նվերները, ում ես ոչինչ չունեմ տալու այդ նվերի կամ գումարի դիմաց: Ես միայն նվեր ընդունել եմ իմ հարազատների կողմից»,- «Հերմինե դիալոգ» հաղորդաշարի շրջանակներում ասել է երգչուհի Լիլիթ Կարապետյանը:
Նա պատմել է, որ 9 տարեկան էր, երբ հայրը հեռացավ կյանքից:
«Մայրս իր գործը երբեք հետին պլանում չի թողել, բայց սկսել է ապրել մեզնով, իր ամեն ինչը նվիրել է մեզ: Կյանքի գնով էր նա այդ ամենը կարողանում անել: Նույնիսկ նրան տրամադրում էին ծառայողական մեքենա, բայց նա ասաց՝ «ինձ պետք չէ, ես ճոպանուղիով կիջնեմ աշխատանքի, ճոպանուղիով՝ կբարձրանամ: Հետո, երբ մեծացանք, հարցրեցի՝ «մամ, «պադավատից» ինչի՞ հրաժարվեցիր»: Ասաց՝ «ես ամուսին չունեմ, պատկերացնում ես նրանք, ովքեր ուզում են պիտակավորել մարդկանց, ինչեր կարող էին խոսել»: Հենց այդ տարիքից էլ ինքը իմ մեջ սերմանեց, որ կողքից ոչ մի բան չպիտի վերցնել:
