Logo dark variant
Սեղմեք Enter՝ որոնման համար կամ ESC՝ փակելու համար
Նրա խոսքով՝ Ստեփանակերտում մեծ ուշադրությամբ հետեւում են աշխարհում տեղի ունեցող իրադարձություններին, մասնավորապես, Թուրքիայի վարքագծին: Ուկաինայի նախագահի վերջին այցը Թուրքիա եւ արված հայտարարությունները, ինչպես նաեւ ստորագրված պայմանագրերը, բնականաբար, առաջացրել են որոշակի վրդովմունք արցախի ժողովրդի շրջանում:
«Փաստորեն, մենք տեսնում ենք մեր բարեկամական ուկրաինական ժողովրդի հերթական միությունը պետության հետ, որի գաղափարախողությունն է նացիզմը: Դա շատ տհաճ եւ վտանգավոր փաստ է: Բնականաբար, ուկրաինացի ժողովուրդն ինքն է ընտրում իր կառավարությանը: Սակայն ներկայիս գործողություններն ուղղված են նաեւ հենց ուկրաինացի ժողովրդի դեմ: Չէ՞ որ դեռեւս չի եղել եւ ոչ մի պետություն, որը սերտ կապեր կունենար ֆաշիստների հետ եւ հեռանկարում չունենար խնդիրներ հենց այդ պետության հետ: Իսկ այն, որ Թուրքիան չի կարող լինել ուկրաինացի ժողովրդի բարեկամը, փաստ է: Քանի որ նրանք հետապնդում են սեփական ծրագրերը: Փաստացի ընդդեմ եղբայրական Ռուսաստանի Թուրքիայի հետ պայմանագիր կնքելը չեմ կարծում, որ ուկրաինացի ժողովրդի ցանկությունն է: Մեզ համար անհասկանալի է նաեւ Ուկրաինայի սերտ համագործակցությունն Ադրբեջանի հետ: «Սմերչ» սարքավորումների եւ համանման զենքի մեծամասնությունը մատակարարել է Ուկրաինան: 2004 թվականից մինչեւ 2018-19 թվականներն ինտենսիվ առեւտուր է տեղի ունենում Ուկրաինայի եւ Ադրբեջանի միջեւ: Առաջին ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ հարյուրավոր, եթե ոչ հազարավոր ուկրաինացի կամավորներ պայքարել են Ադրբեջանի կողմից: Դա աբսուրդ է: Սլավոնական պետությունը, եղբայրական ժողովուրդը պայքարել է քրիստոնյաների դեմ Ադրբեջանի կողմից: Սակայն եթե այն ժամանակ դա ինչ-որ կերպ կարելի էր հասկանալ՝ հաշվի առնելով ԽՍՀՄ փլուզումը, փողերի պակասը, ապա այժմ դա ունի այլ բացատրություն: Ամենայն հավանականությամբ՝ խոսքը վերաբերում է աշխարհայացքին, պետության կառուցման փիլիսոփայությանը: Ուկրաինայի դեպքում դա ցավ է պատճառում, քանի որ այդպիսի քաղաքականությունը դրական ոչնչի չի հանգեցնի: Կգա ժամանակ, երբ ուկրաինացի ժողովուրդն իր մաշկի վրա կզգա Թուրքիայի հետ «եղբայրական» հարաբերությունների բոլոր տանջանքները: Եթե ենթադրենք, որ Ղրիմն «ազատագրելու» թուրքական սցենարը հաջողվի, ապա Ղրիմը երբեք չի լինի ուկրաինական: Այնտեղ Թուրքիան պարզապես կստեղծի թուրքական խանություն: Սակայն այդ սցենարը երբեք կյանքի չի կոչվի»,-ընդգծել է Դավիթ Բաբայանը:
